Illa de Sálvora · Ribeira

Descrición

O arquipélago Sálvora con 2557 hectáreas (2309 marítimas e 248 da Terra), está situado na entrada do estuario Arousa, e consta dunha principal illa, Sálvora, e un conxunto de varias illotes incluíndo Inclúen os de Noro, Vionta ou Sagres. A illa ten unha paisaxe dominada polas praias e dunas así como os bloques de granito redondeados chamados bolos. É unha illa con moita historia (ademais da que non coñecemos) e moi interesante para visitar.

Historia da Illa de Sálvora

Aínda que os Suevos, romanos e celtas (persoas primitivas) distribuídas por toda Galicia, non existen estudos ou liquidación de datos, na illa de Sálvora ata entón. O noso coñecemento sobre a historia desta illa comeza a finais da Idade Media, época en que era parte da coroa asturiano e galego Alfonso II doou para a igrexa de Santiago. Hai quen falan da existencia dunha igrexa na illa, pero non se atoparon probas nin brechas para confirmar isto.

Entrada e Idade Media Sálvora illa foi usada como un campamento base Viking ataques, sarracenos invasores ... que fixo imposible para formar unha poboación estable. Cando o período de ataques cesa, as persoas da costa trasladáronse á illa para aproveitar as súas terras a mediados do século XVI. A igrexa entrega a illa de Sálvora a Marcos Fandiño Mariño como reserva. Tanto a súa xestión como a dos seus herdeiros consistían nun réxime feudal composto por aldeáns que entregaban parte dos cultivos e gando ao seu señor. Isto foi así ata principios do século XVII.

Aínda que non hai probas de paso dos piratas do século XVII ao XVIII na illa, tivo o boom comercial e de pesca característico da época. Naquela época a salgadura fábrica foi instalada e peixe seco entre 1770 e 1779 coñecido como "O Magazine". E unha década máis tarde, unha pesca do atún que foi dada exclusividade ambos usan a illa como en 4 ligas en torno a el. Isto provocou disputas importantes cos mariñeiros da zona.

As empresas establecidas alentaron á poboación da illa a poboala. Fixeron cultivos de millo, pataca, centeo e cada unidade familiar tiña 7 ou 8 vacas ademais de coellos, galiñas e ovellas, todo para o seu propio consumo. Pescaban nas dornas e como a pesca non tiña que ser compartida co ano, era a fonte de ingresos.

A herdeira da illa naquel momento, Isabel de Mariño, casouse con Ruperto Antonio de Otero en 1820, iniciando así a saga do Otero, novos propietarios da illa ata 1904 cando o Estado a expropio por razóns de defensa nacional e poñer nel unha ocupación militar que durou ata 1958. neste estadio grandes melloras por parte dos colonos do estado foron realizadas: as súas casas, mellores barcos, novos cortes para o gando tamén rehabilitado como Pazo e transformaron a taverna próxima á súa capela. Usaron a illa como un campo de caza ata que esta actividade foi prohibida pola administración.

O 2 de xaneiro de 1921, o vapor de Santa Isabel foi o protagonista dun tráxico naufraxio ao sur da illa. A maioría dos illotes celebraban as vacacións coa familia na costa. A maioría dos que permanecían, case todas as mulleres, arroxáronse en dornas no medio da noite para axilizar o naufraxio. A finais do mesmo ano inaugurouse o novo faro. Na illa hai unha placa conmemorativa en memoria do naufraxio.

Cando o exército se retirou, os antigos propietarios recuperaron a illa pero a illa foi abandonada porque podían acceder a mellores empregos na costa. A despoblación total da illa completouse a finais dos anos 70.

En 2002 a illa de Sálvora é declarada parte do Parque Nacional das Illas Atlánticas pero ata 2007 o seu territorio non pasou ao patrimonio público.

PATRIMONIO ARQUITECTÓNICO

A vila

Situado no lado noreste, por encima de Punta de Pernaprada, desta cidade, só quedan as súas ruínas. As casas, na planta baixa, comparten paredes e varias delas aínda teñen unha pequena terraza de entrada. No centro da cidade podemos observar o patio comunitario ao que están orientadas todas as casas.

Hórreos:

Podemos ver dous hórreos do tipo de apio na illa. Coa base pechada e elaborada en pedra, transportan cruces e pináculos como decoración nos seus tellados a dúas augas.

Fonte de Santa Catalina

Aproximadamente cen metros antes da vila, ao longo do camiño hai esta fonte na que se pode ler: "Auga virtuosa de saúde e forza"

O Faro

O primeiro faro, da cuarta orde, foi construído en 1852 en Punta Besugueiros, con luz branca e vermella ata as 10 millas. Anexou as salas para os fogares e o almacén ea torre era hexagonal cun pequeno balcón. Funcionou primeiro con aceite e despois con aceite.

O segundo faro, no mesmo lugar e de terceira orde, inaugúrase despois do naufraxio en 1921 de Santa Isabel. Un último traballo de reforma foi realizado no ano 54 engadindo baterías, conxuntos de xeradores e almacén. Hoxe o faro traballa a través dos paneis solares ea atención dos poucos fondeadores deixados en España.

O porto

O porto foi realizado para dar servizo ao faro e faro da praia de Almacén.

Pazo de Goyanes

Foi construído no antigo almacén da fábrica de salgadura e está formado por dúas torres palaciegas. Ademais leva varios escudos familiares. Fronte á entrada principal atópase a capela, a vella taberna da illa e, un pouco máis alá, pode ver un fermoso cruceiro con imaxes gravadas en pedra.

Sirena de Sálvora:

A escultura de pedra coñecida como Sirena de los Mariño está situada na praia de Almacén.

FAUNA

Na medida en que a vida salvaxe está en cuestión, deixando de lado invertebrados, agardando a ser o traballo futuro de catalogación e investigación, a maioría da fauna de vertebrados terrestres son aves, seguindo os moi atrás o número de especies de anfibios, réptiles e mamíferos. A illa de Sálvora destaca polas colonias de aves mariñas, moluscos de cormoranes, gabião, gaviota sombría e de patas amarelas. Estrada para as illas a vela completa podemos atopar golfiños e comúns e aves migratorias (PASS), como auks, pardelas e gansos.

FLORA

Como ocorre con precipicios ou acantilados, estes medios ofrecen condicións de dureza e dificultade especiais para promover o desenvolvemento das plantas. Sálvora predomina a baixa vexetación de helechos, alcatrán e outras especies que se ven entre os grandes bloques de granito. A forma do acantilado mostra unha aparencia redondeada, moldeada pola erosión do vento e nalgunhas zonas mestúrase coas dunas. Os illotes adxacentes, Vionta, Sagres, Gaboteira, Noro, Herbosa, etc. Están sen árbores, con formacións herbáceas e, no caso de Vionta, a de flora de dunas e a máis arenosa.

elementos e destaques inclúen o faro (que como Ons, aínda é habitada por fareiros), sistemas de dunas de facer praias almacén e dous bois, a antiga fábrica de salgadura de peixe e taberna (reconvertido máis tarde no Pazo e capela e hoxe Centro de Interpretación), a "Eira da mallar" a fonte de Santa Catalina, baldosas, a aldea cos seus hórreos e cortes ou escultura Sirena.

Como chegar a Illa de Sálvora

Pódese acceder á illa tanto por barco privado como por transporte público desde o porto de O Grove ou desde Aguiño-Ribeira. Se queres ir a embarcacións públicas debes ter en conta que non hai transporte diario habitual para que os visitantes teñan que contactar coas compañías marítimas que organizan visitas a esta illa para comprobar os horarios e os prezos dispoñibles.

Por outra banda, se o que quere é ir dun xeito particular, pode visitar a illa todos os días do ano, sempre que xa obtivesen navegación permiso e amarre (ambos emitidos polo Parque Nacional) .

Teña en conta que, debido a razóns de conservación e seguridade da illa, visita a aldea na illa de Sálvora só pode ser realizada se acompañados por guías que foron autorizados pola Park. Na tempada de verán, é habitual a presenza dunha guía do parque que fai rutas cara á vila. Tamén existe a posibilidade de rexistrarse anticipadamente a algunhas das visitas guiadas que realiza o parque que se realiza na illa a través do centro de reservas de parques nacionais (para iso é necesario que algunhas das chamadas estean abertas).