Atopar lugar, municipio... PECHAR MENÚ Subir

Prehistoria en Galicia

Oestriminios

Prehistoria: Oestriminios

Celtas

Prehistoria: Celtas

Romanos

Edad antiga: Romanos

Reino de Galicia

Idade Media: Reino de Galicia (Primeiro reino de Europa)

Reino de Castilla

Idade Media: Integración na coroa de Castilla

Prehistoria en Galicia

Primeiros antecedentes en Galicia

As primeiras evidencias de presenza humana en Galicia tiveron lugar fai máis de 300.000 anos, durante o Paleolítico Inferior, aparecendo restos destes pobladores, como instrumentos pertencentes aos achelianos ou a acheulianos (Cultura da pedra do Paleolítico Inferior, caracterizada polo uso de machada e puntas bifaces de perfil moi regular) ao longo de toda a costa, dende Ribadeo ata A Guarda. Neste período atópanse as poboacións de Piteira (Toén), A Chaira (San Cibrao de Las), Chan de Cereixo (A Portavedra, Gondomar), Pazos (San Cibrao das Viñas), as Gándaras de Budiño (Porriño) e Camposancos (A Guarda).

Máis tarde, no Paleolítico Medio, atoparonse restos en Cova Eirós, en Triacastela, con materia orgánica e ferramentas propias desta época. A este periodo corresponden parte dos asentamentos de Gandaras de Budiño e do Campo da Mama (A Veiga).

Hai máis datos do Paleolítico superior (entre 30.000 e 8.000 aC). Desta época consérvanse instrumentos de pedra e de óso, como por exemplo dagas, arpóns, agullas, etc. Para nosa mala sorte, en Galicia, a día de hoxe non se descubriron obras de arte rupestre debido á falta de importantes covas. Os asentamentos máis importantes deste período son os de Pena Grande (Vilalba), Prado do Inferno I (Muras), Pena Grande de Férvedes (Lousada, Xermade) e as covas de Valdavara (Becerreá) (De todos estes lugares falaremos máis tarde e atoparás nun futuro neste artigo). Deste período conservamos os restos humanos máis antigos descubertos en Galicia no Courel.

Ten lugar despois do Neolítico, onde o Homo Sapiens é o único protagonista do cambio progresivo dunha organización social baseada no sistema de recolección e caza a outra baseada na agricultura e no pastoreo animal. Isto favoreceu o crecemento dos primeiros asentamentos e xorde unha nova forma de cultura, o megalitismo, esta nova cultura ten lugar entre o Neolítico ea Idade do Bronce, unha cultura característica pola presenza de Megalitos (construcións de pedra: dolmens, menhir e cromlechs).

As datacións arqueolóxicas e as sínteses historiográficas ata a data, datan o comezo desta nova cultura a partir de 4300 a.C. en Galicia, onde se orixina o megalitismo atlántico (que incluiría o norte de Portugal, Galicia, Asturias, León e Zamora e sería o precedente da futura Gallaecia).

Megalitos en Galicia

Os megalitos que abundan máis son os sepulcros fúnebres, construcións que normalmente forman un montículo (túmulo de terra), ao redor dun dolmen, no que se depositaban os cadáveres e o ajuar funerario (obxectos que pertencen aos mortos). O gran número de dólmens de Galicia intúe a existencia dunha poboación densa e moi dispersa que, segundo análises arqueolóxicos, aproveitou a agricultura de cereais e leguminosas, así como a ganadería primitiva baseada na cría de ovellas, porcos, bueys e cabras, ademais de seguir dependendo de caza e recolección.

Xerarquía social

Das tumbas intúese que non se desenvolveu unha xerarquía social significativa, na que abundan máis as ferramentas de propósito produtivo que obxectos de adorno. En ausencia dunha sociedade xerárquica, trátase dunha sociedade igualitaria, composta por pequenas comunidades, pouco violentas e que se asentan nun territorio moi disperso. Esta cultura é notable pola gran habilidade arquitectónica e os gravados que se atopan describen unha mitoloxía centrada na morte e á fertilidade, polo que manifestan un profundo sentido relixioso, constatable no gran número de sepulcros.

Petroglifos en Galicia

Os petroglifos e litografías en pedra ao aire libre continuarán a pesar do final do período megalítico, a homoxeneidade técnica e temática desta expresión cultural permite definir a existencia dun grupo galaico de arte rupestre caracterizado por unha temática abstracto. Aínda que os elementos naturalistas son aqueles que caracterizan e diferencian a litografía prehistórica galaica fronte aos seus equivalentes europeos, son os motivos abstractos 'especialmente trisqueles, labirintos e patróns xeométricos' que se consolidarán na cultura castreña (celtas).

Abrir menú